Canıma kastın yeter herşey bitsin diyor yazar...
Herşey nasıl biter bir fikrim yok ki..
Tüm bu saçmalıklar yumagı nerede başladı ?
Ne oldu da bu kadar mutsuz ilerlemeye başladık ?
Yetişkin olmakla mutsuz olmak eş anlamlı olmamalıydı halbu ki ..
Okadar çok beklemiştik ki büyümeyi birey olmayı emirler almaktan kurtulup ben başarabilirim demeyi..
Hayat ey hayat.. neden böyle yaptıgımı bir bilsem. Aklımla beynim hep çelişkide yaşıyor beynimin dedigini kalbim hiç onaylamaıyor . Mantık diye bir şaçmalık var dedim yıllarca ama belkide hep kalbim saçmaladı ..
Dogru diye bir kavramı aradım o kadar uzun yıllar ama birini mutlu edecek dogru hep diger bir sevdigimi mutsuz etti.Dogru tek degildi elbet ama hiç herkesi mutlu edecek bir dogru üretemedim .
Aklım hala geçmişimde paramparça edip toparlayamadıgım şehirde istanbulda...
Yok işte bir çözümü hiçbirşeyin neden boşuboşuna çözme kaygısı içindesin onuda çözemiyorum ...

Ölüm de var..

herşeyin bir sonu var..
biliyorum nefesim kesilecek ve bir gün herkes gibi herkeBazen fark ediyorum erteledigim herşey aslında kavuşma ihtimalimi sıfırladıgım şeyler olabilir o kadar çok zamanımız olmayabilir.sonuna kadar gelecek bende ölecegim...

Her Bayram aynı tantana..değişik bir telaş evde. benim icimde çocukluktan kalma sevgisiz isteksiz tabulasmis duygular var.artık büyüdüm benim huzurumu bozanlar güç kaybetti ölüm korkusuyla iyi bir moda büründüler aslında .insan beyindeki kötü kayıtları silmekte ne kadar zorlanıyor .unuttum desende hep aynı önyargı icinde ve huzurum bozulacak korkusu . .

Kasım Kasım Kasım Kasım

Ve hersey zaman da dahil hersey akar gider elimde gene manasiz bir Kasım umudu kalır .biraz daha dayanmalıyım Kasım umut ayı ,Kasım ölüm ayı ,kasım hem bir bitiş hemde bir başlangıç ayı biraz daha sabır gene 2011 kasıma az kaldı . .

''Ömrüm boyunca kendimi yalnız hissettim.Seninle olduğum zamanlar dışında'' diyen yazar duygularıma tercüman olmuş . ...

hayat, birini sevmek için çok kısa, birini beklemek için çok uzun.

Günler günleri kovalıyor ..
Bir koşuşturmacada geçiyor hayatım , heryere yetişmeye çalışırken zamanın nasıl geçtigini fark etmiyorum bile ..
Sadece geceler biraz sıkıntı yaşlandıkça anneme benziyorum sanırım daha az uyuyup daha çok yaşamaya çalışıyorum aslında böyle iyiyim..
Ama gel gelelim ne kadar yorulursam yorulayım geceler hep aynı ızdırap..
Biliyorum hepimizin payına ayrı şeyler düşüyor ve gene eminim ki ben çok şanslıyım .
İnsanların içine karıştıkça fark ediyorum benim görmezden geldigim ayrıntılar aslında çogu insanın hayali ;sıcacık bir ev minimum sorumluluk erken yaşta annelik ve bana her şartta maddi ve manevi desten olan bir aile ..
Artık kavga etmiyorum onlarla ve tabi hayatla.Kavgalarımı bitirdim.Neticede ne olduysa oldu ve ben seçtim. bu güne kadar yaşadıklarımın hepsi benim sorumlulugumdaydı ve agır geldigi için hep bir günah keçisi aradım .Fazlasıyla ödedim ben zor girdaplarda yaşadıgım hayatımın bedelini fazlasıyla hırpaladım, hırpalandım .
ee yeter artık bu iç hesaplaşmanında bir sonu olmalı...
Eskisi kadar hasas deyilim ve takılmıyorum mesela ..
Aglıyan kadınlar mutsuz hayatlar benim derdim olmuyor
Kimseye yardım etmem gerekmiyor herkes kendi hayatını yaşıyor.
Ve ne tuhaf ki kimsede bana yardım edemez gerçeğini yavaş yavaş kabulleniyorum sanırım.hala sanıyorum çünkü henüz her şey oturmadı yavaş yavaş oturacak ümidini taşıyorum .
Daha yüzeysel ama daha sorunsuz bir hayatım oldu..
Göz yaşlarım..benim yaşlarım benim can acılarım hepsi bana ait ben büyüttüm onları içimde ..
Ve her yetişkinin büyüttüğü göz yaşları saklı içinde..
Bu böyle ;özel falan deyilim ..
Herkes aynı bende herkes gibiyim
Artık eminim ''Bende herkes gibiyim ''

''Dur''

Bulamayacagını bile bile aramak..
ararken kaybolmak ve lanet olası o sonsuzda rotasız kalmak...
dur birde pozitif bakalım ;
rutin bir hayatım düzenli bir işim saglıklı bir kızım anne babam ve standartların üstünde bir hayatım var..
ama iç huzurum yok..
hep bir yarımlık hissi hep eksik bişey ..
seçtiklerimi yaşıyorum isyan etmemeliyim o huzur nerdeyse onu bulacagım belki bugun bu kafayla degil ama bir gün mutlaka ..
git gide herşey daha da aydınlanması gerekirken dahada karmaşıklaşıyor.
kafam allak bullak yıllar önce ince ince hesap ettigim herşeye kavuştum halbuki
ee peki şımarıklık degilde ne bugün ki mutsuzluk hissi
benim bir hayat arkadaşına falan ihtiyacım yok
ZATEN TEK BAŞIMA BÜYÜMEDİM Mİ?
ALLAH BANA EN SAMİMİ EN ÇIKARSIZ İLİŞKİYİ NASİP ETMEDİ Mİ?
hiç bir mutluluk sonsuza dek sürmez ..
yaşadıklarınla şanslı yaşıtlarına göre çok farklısın
sıradanlaşmak çabalarında sonuç verdi en azından görüntüde rutine bagladın
artık kaşınma otur oturdugun yerde böyle öl
böyle ölmeyi tercih ettin zaten başka alternatifleri zorlama
bişey yapmam lazım bişey yapmam lazım hissi getirmedimi seni buralara
yaptın yapacagını artık bi dur be pınar bir dur
yeter ..
kuralları sen koymadın ve neticede kimseyede zarar vermeden birşekilde sıradanlaştın
şimdi durma zamanı şarabınla mutlusun
bir adım sonrasını kaldıracak güçte degilsin
tüm limitlerini zorladın inan bana eylemsiz kal yeter
mutlu yada mutsuz fark etmez ...
sen bulundugun konumu muhafaza et ve hiç ses çıkarmadan böyle ufak ufak yaşa yeter...

Çok mu hastasın aşk? şu haline bak hep yataklardasın ...

çok para kazanıyorum çok mutsuzum ..

işte buna gülerim kendi kendime ürettiğim bir teoriyi daha çürüttüm.çok para kazanırsam herşey çok güzel olacaktı mutlu olacaktım ya hadi mutluluguda geçtim özgür olacaktım.ee şimdi ne oldu ?para sadece kagıt parçası içimdeki dagınıklık tükenmişlik hissini alamıyor kigerçi haksızlık etmeyeyim daha çok şarap alabiliyorum .yalnızlık hep aynı yalnızlık ..zamanı döndürecek bir para icat edilmedigi sürece parada birşey ifade etmeyecek.Ama daha çok çalışıp daha çok yorulmalıyım daha çabuk yaşlanıp daha güzel bir gelecek bırakıp gitmeliyim.ben başaramadım belki kızım başarır.en azından belkilerim var şimdi ..yıllar önce travma üstüne travma yaratan bebegim tek umudum şimdi..hayat ne tuhaf ..herkes o bile dünyaya gelmeli derken ben bas bas bagırmıştım hayır bu benim sonum olur bencilsiniz diye..şimdi herkesten bir özür borcum var belkide .varsa var özür falan dilemeyecegim kimseden neticede bu beni anlamadıkları ve beni o süreçte yapayalnız bıraktıkları gerçegini degiştirmiyor. hayatımla nasıl başa çıkacagımı bilmeden birde karnımdakiyle başa çıkma sorumlulugu yüklendi ..zordu .. anımsadıkça güçlü oldugumu daha net görüyorum. nerelerden gelmişim ne kadar uzun bir yolculuk geçirmişim...şimdi hayatım sakin sessiz durgun..belki hayatımın sonuna dek istedigim kolada huzurla uyuyamayacagım belki içime dönüp baktıgımda canımı yakan adamı bir daha saramayacagım farkındayım.ama bir gün en azından gözlerimi kapatmadan önce sadece bir an beni anlayacak ve affedilecegim bunu biliyorum..

Mutsuzluk baki..

Sonunda çözdüm..
Mutlu olmaya çabalamak bir cam vanusta yaşarken dışarıya çıkmaya çabalamak gibi bişey..
Sen suya aitsin ve yaşam kaynagın hüzün..
Yıllardır kabul edemedin hala etmiyorsun işte senin gerçeklerin belli
kime isyan etsen boş artık sen suyun içindeki balıksın
ya suyu sevmeyi ögreneceksin yada çok çok yemek yiyip gebereceksin
ya kal yaşa yada suda yada öl..
Ölmemek için sorumluluklarını yerine getir bence öyle öl..
ama öl çünki belli ki kabulde edemiyorsun
Yaşın oldu otuz sen hala mutlu olacagım hala bir çözümü var diye debeleniyorsun
yok işte yok
yaşadıklarını degiştirebilecekmisin ?
beyninde seni her an kemiren şüphelerden ya sonra sorusundan kurtulabilecek misin?
hayır ..
ee ozaman neyin çabasını veriyorsun
yada niye kabullenmiyorsun
artık herşey için çok geç
tüm şanslarını kullandın sen elinden geleni yaptın ama olmayınca olmuyor işte
ne sudan çıkabilirsin ne de susuz yaşayabilirsin ..
durumun baki...

yeni yollar
yeni kararlar
ve yeni zorluklar
hiç bitmiyor tasa
hiç bitmiyor hayatımdaki anlamsız bir okadarda şaçma karmaşa ..
tam oturdu derken hoopp başa dön
sil baştan sil baştan
girdaptayım batıyorum çıkıyorum
ama bir türlü suyun yüzüne çıkıp manzara seyredemiyorum !!

Seni solukluyorum derin derin Büyüyor giderek içimde yoklugun...