kayıp..

içimde ki aşkı ,tutkuyu kaybettim ben...
sen nerdesin bilmem,
yokluklar içinden herşeye ragmen bir gün gelirmisin bilmem..

EYY AŞK..

zaman geçiyor geçiyor ve gene geçiyor... ben bekliyorum hatta bazen neyi bekledigimi bile unutup.. kızım diyorum biraz daha büyüsün.. biraz daha param olsun ve bir gün başka bir alternatifim olsun..
çok mutsuzum diyemiyorum çünki artık uyuştum mutluluk ,mutsuzluk acı ,kaygı...gibi insanİ duyguları çok nadir hissediyorum.sabah olsun uyuyayım akşam olsun işimi halledip kendimi tatmin edeyim hepsi bu.. biliyorum herkese haksızlık yapıyorum ve lanet olsun gene biliyorum ki kimse ama hiç kimse bu hikayedeki yerlerini hak etmiyor..
hepsi benim hatam herşeyi ben yaptım ..
bazen diyorum ki ya tam olarak hayatımı batmaza sokup en dipten çıkmayayı deneyeyim yada en kestirme yoldan döneyim..evet alternatif bekliyorum dedim ,aslında alternatif bol ama benim hiç cesaretim yok..yok işte kaybetmekten korktugum sey ne sosyal statüm ne de saygınlıgım..sadece ailemi en önemliside kızımı kaybetmekten korkuyorum..ya diyorum ya ben gidersem ona ne olur..hangi anne kızını bırakır ki diyorum sonra..sonra neden canım benim annem bırakmış ve yıllarcada yaşamış diyorum ..sonra diger yarım şaçmalama pınar onu dünyaya getirme kararını sen verdin ve sonsuza kadarda bu sorumluluk altında yaşayacaksın diyor...offf ya diyorum sonra ne çok konuşuyorsunuz hey siz içimdekiler artık susun beni rahat bırakın..sadece sevdigim adamı ve sıcacık bir çatıyı istiyorum öyle bir çatı olsun ki kimse bizden habersiz giremesin ve kimse huzuruma kast edemesin yeter...
eyyy aşk böldün beni paramparça yaptın...
neydi benim suçum benim digerlerimden ne farkım vardı da bana bunları yaşattın...
bir güldün yüzüme evet aradıgın burda dedin sonrada milyonlarca oyunla hayatının sonuna kadar imsansızlıklara mahkumsun deyip sırtını döndün..
ya git ya kal..ya git ya kal ama bana sıtını dönme beni belirsizlige alışmaya mecbur etme..
bana yol göster aşk..karanlıklarda dolaşırken sen buldun beni sen aldın getirdin buralara kadar..şimdi beni yarı yolda bırakamazsın artık bir ses ver...
git de kal de ne bileyim hatta en kötüsü bitti de ama ses ver.. artık hissetmek korkutuyor artık düşünmek yaraları durmaksızın kanatıyor..
zaman geçiyor...dün cem kara öleli 4 yıl olmuş haberin var mı..kocaman 4 yıl geçmiş o günlerden bu günlere..
eger krşıma ilk çıktıgında beraberinde imkansızlıklarınıda taşımasaydın ahmet kadar oglum olacaktı...konuşan anlayan büyüyen kocaman bir çocuk...herşeyden önemlisi annesi mutlu bir çocuk...
ben çok mutlu bir çocuktum ..belkide tüm bu olanlara ragmen hala annemi babamı bırakamamın kökenide budur.en azından yaşadıgım kadar güzel bir çocukluk vermek isterdim kızıma..en azından mutlu bir anne ...
herşeyim eksik fark ettin mi aşk..
öyle bir böldün ki beni tam olan bir şey kalmadı hayatımda..