27 Ekim 2007 Cumartesi

Yıllar sonra...

biz üç arkadaştık..
üçümüzde kendimizi hep farklı sandık..
yıllarca paylaştık yıllarca aynı sıralarda aynı kavgaları yaptık..
zaman geçti malesef ve herkesin hayatı degişti..
bıcırık hep aklını dinledi ve sanırım en dogrusunuda o bildi. kalbini hep reddetti ,,
hep ben başarırım dedi başardı !!
şimdi evleniyor bile bilmem içimden bir ses hala dünyayı degiştiren kadın olma azmini yitirmeden bunu da başaracak diyor..
diğerimiz evlendi gelecegini düşünmeden sadece çok sevdi diye evlendi... hala seviyor işin aslına bakılırsa ama hala kalbinde dinmeyen bir melankoli var..
hep güzel olmak için savaştı ama yıllara karşı koyamadan oda yavaş yavaş yaşlandı ..şimdi mutsuz şimdi yorgun ve belkide geçmişte yaptıklarının bedelini ödüyor kalbinin sesiyle yıllarca fedakarlık yapmanın sadece sadece kuru kuruya sevmenin bedelini ödüyor..
birimizde hep aslında hiç bişey yapmamayı tercih etti...hep önüne fırsatlar gelmesini bekledi ve hiç fırsatlara koşmadı hep aklını hep yenilmezliğini savundu ama inanın ki en büyük yenilğiyi o aldı,en büyük akılsızlıgı o yaptı. öyle bir hataydı ki onun yaptıgı bir daha o çok sevdigi arkadaşlarına hiç derdni anlatamadı hep içine attı ve attıkça battı...
biz üç kişiydik şimdi geri kalan ikisi sadece sözde kaldı...

17 Ekim 2007 Çarşamba

içimi kemiren bu kuşkudan kurtulmak istiyorum bu gece hiç huzurlu degilim kendimi avutup herşeyden uzaklaştırma çabalarımda bu saatlere kadar sonuçsuz kaldı...
keşke diyor içimden bi ses hep keşkeee....

artık sıkıldım ben keşkelerden bi an önce iyikileere geçmek istiyorum ama bulundugum konumdan sonra telafisi olmayan bi çok hatadan sonra bu ne kadar mümkün olacak gerçekten bilmiyorum ..sadece istiyorum diliyorum ama bundan 15 gün sonra ne olur onu ben bile kestiremiyorum....

ne olursa olsun ya en kötü ihtimal bile artık beni korkutmamalı sonuçta hayatta herşey olabilir ve gerçekten hiç bir ihtimal imkansız degil benim yaşadıgım hayat dışında .............

1 Ekim 2007 Pazartesi

deger mi ??

sanırım hersey bu şehirde her zaman ki gibi sıradan vee anlamsız kalacak.. ne sen olacaksın hayatımda nede kaybettiğim umut bana geri dönecek..
bi köşede mutsuz vee anlamsız bi kadın olarak çürüyecekğim
yaşadıgım tüm gercekler sadece içimde saklı ...
tarabyada bi bi bankta üzerimde sıcak vee sevimli kedilerle uyuyup
sabahına gözlerimi bi daha açmadan aşık oldugum denizle beraber gidecegim bu dünyadan...
hersey benle gelecek..yaşadıgım tüm mutluluklar vee en önemlisi sen..
belli değil biliyorum bu yolculugun sonu nereye çıkar
ama olsun suan sanki farklı mı herşey?
en azından hala bi umut varr ya gitcegim yer bundan çok daha iyiyyse?
aksini kimse ıspatlayamadı malum..
yaa kötüyse ihtimali bi an gelip takılıyor herseye ragmen
hakikatten yaa işte bundan sonraki asıl soru bu
''bu riski almaya deger mi???''